Beavertown verkocht aan Heineken

Beavertown kwam eerder deze maand nogal negatief in de media, omwille van het feit dat ze minderheidsaandelen had verkocht aan de Nederlandse brouwgigant Heineken.
Maar wat is nu juist de oorzaak van deze hele heisa?
Waarom moeten we ons hier druk in maken ?

Opinie : zolang ’t bier maar goed is.

Ongetwijfeld een heldere, down-to-earth kijk op de zaak. In essentie is dit ook waar het op neerkomt.
Wie een beetje afstand neemt, weet toch ook best wel dat dit beroep, deze hobby, of deze liefhebberij rond 1 centraal punt draait : ‘ Is het bier lekker? ‘ .
Al de rest is bijzaak, soms zelfs een beetje arrogantie van de ‘geeks’.
We kunnen het ziezo eens zijn dat Beavertown een reeks goede bieren maakte, maakt, en zal maken.
Waarom zou ik dan geen Beavertown meer drinken?

Opinie 2 : de diepere betekenis is minstens even belangrijk.

Omdat financiën dé belangrijkste kwestie is om een zaak draaiende te houden, heeft het klantenbestand bijzonder veel macht over een bedrijf.
Zo kan je als klant perfect bepalen, in een sector zonder monopolies, welk bedrijf je zal steunen d.m.v. een aankoop, en welke niet.
Bierliefhebbers kiezen meestal bewust om een kleine brouwerij te steunen.
Waar een grote brouwerij meestal eenheidsworst-smaken in hun bieren brengt, gaan de ‘kleinere’ voor de grotere risico’s.
Extremere smaken, intensere smaken, natuurlijkere bieren ( de minder aanwezigheid, of zelfs afwezigheid van chemicaliën, pasteurizatie, etc , betekenen een groter risico op kwaliteitsverlies.
Maar het betekend ook een grotere mogelijkheid tot een uniek bier. )
We merken aldus een verschil in smaak-intensiteit en complexiteit.
Vaak herleiden we dit naar het makkelijker beschreven ‘kwaliteit’.
Kwaliteit is echter niet wat we hier bedoelen. Een bier van een grote brouwerij ( in te vullen naar keuze ) zal kwalitatief (brouwtechnisch) veelal perfect in orde zijn. Het is simpelweg niet de meest populaire smaakcomplexiteit en intensiteit die we gewoon zijn in de kleinschalig gebrouwen bieren.

uiteraard zijn er overlappingen, en is niet alles zwart-wit .

De schrik van beerliefhebbers die nu tegen Beavertown keren, zit ‘m net daar.
Vroeg of laat, zal Beavertown in die mate groeien, dat risico’s beperkt moeten worden.
Onze geliefde bieren, worden dus aangepast om risico’s op enorme brouwsels te beperken.
De brouwerij kan het zich dan niet meer veroorloven enkele smaken te maken welke zo vernieuwend zijn, dat ze slechts door een beperkt publiek ( wij ) geliefd zijn. Het zal enkel de bewezen, populaire smaken maken, en minder of niet meer vernieuwen.
Er zullen vervangproducten gebruikt worden, om de kosten in te perken.
Denk hierbij aan hopextract, ipv echte hop.
Of moutsiroop, ipv mout.
Schuimstabilisators, en visseningewanden om het bier te klaren.
De lijst is eindeloos.

Toch MOET het zo niet gaan. Kijk maar naar Duvel Moortgat.

Deze grote speler nam enkele gevestigde waarden over ( denk maar aan Liefmans, La Chouffe, De Koninck ,… ).
Hun bedrijfsfilosofie is nog steeds gebaseerd op kwaliteit.
De eerder genoemde merken bleven bestaan, en werden ( dankzij een grotere verkoop ) gebrouwen met versere ingrediënten.
Ook werden eventuele problemen ( zoals die bestonden bij Brouwerij De Koninck ) opgelost door het Duvel Moortgat team.
Zij maken steeds een ‘money-maker’ die de brouwerij onderhoudt, en zelfs de tegenslagende financiën rechttrekt van het bier dat ze wíllen maken.
Liefmans Fruitesse maakt het bijvoorbeeld mogelijk dat wij vandaag nog steeds van de Liefmans Goudenband kunnen drinken .
Duvel lijkt hier echter relatief uniek in te zijn.
Wanneer we kijken naar de bedrijfsethiek van brouwerijen als Inbev en Heineken, zien we heel andere dingen.
Denk hierbij maar aan mensensmokkel, wurgcontracten in de Horeca, of het opkopen van concurrerende brouwerijen om deze te kunnen sluiten.

De honger naar constante groei

Wanneer is genoeg, genoeg?
Wat zou u doen als u de lotto won?
Zou u stoppen met werken, en rentenieren?
Of zou u gulle schenkingen doen?
De brouwgiganten alleszins niet.
Zij zijn gebrand op meer winst.
Met maar liefst € 17 295 241 000 , leidt Alexandre van Damme de top 3 rijkste Belgen.
Deze top 3 bestaat uitsluitend van mensen van INBev.
In Nederland zien we een gelijkaardig tafereel.
Daar leidt Charlene de Carvalho-Heineken de ranks met een vermogen van 12.5 miljard euro (anno 2017).
Deze brouwerijen hebben dit geld niet op straat gevonden.
Bikkelharde, door winst gedreven ideologieën, lagen aan de basis van hun imperiums.
Men kan zich dus voorstellen, waarom men liever een brouwer steunt die z’n klanten, leveranciers, en medewerkers ziet als gelijken, eerder dan ‘mogelijkheden’.

De invloed van een minderheidsaandeel

Een minderheidsaandeel klinkt zeer beperkt.
Toch is het dat niet altijd.
Stel je voor dat Heineken nu zó massaal Beavertown distribueert en verkoopt, dat Beavertown moét uitbreiden.
Dit is uiteraard het hele idee van de overname.
Heineken zou echter in die mate belangrijk worden, dat zij kan bepalen wat beavertown brouwt.
Waarom zou Beavertown een batch maken die Heineken ( bij voorsprong hun grootste klant ) niet zal kopen ?
Nee, dan toch maar even een minder extreem biertje maken, dan is het op papier vandaag al verkocht.
Op deze manier bepaald de minderheids-aandeelhouder de koers van de brouwerij.
En het is net deze koers, die de bierliefhebbers vrezen.
Of wat als de investeerder, enkel gevraagd een geld injectie te doen in het bedrijf, ineens via enkele achterpoortjes je hele bedrijf overneemt ?
Het gebeurde met het Canadese La Face Cachee.
De oprichters / eigenaars verloren hun zaak, hun rechten op de naam, hun stock,… aan hun investeerder.

Samengevat :

Direct te verbergen is het niet. Ook ik ben ’n mens, ook ik heb ’n mening.
Mijn mening is duidelijk opninie #2.
Een overname MOET niet negatief zijn, maar is dat meestal wel.
– Het bier daalt mogelijk in kwaliteit ( al kan dit lang duren, eer het gebeurt )
– De brouwerij zal mogelijk minder tot niet experimenteren, en veranderen in een melkkoe voor het moederbedrijf
– De klanten die dachten een kleine speler een inkomen te gunnen, kregen nu de spreekwoordelijke slag in hun gezicht
– De trouwe klanten willen vaak de overstap niet maken naar het sponsoren van een groot bedrijf, met wiens ethiek ze niet akkoord zijn.

Beavertown Minimalista

De klanten zijn hier heus niet alleen in.
Ook verschillende brouwerijen zijn niet akkoord om samen te werken met een bedrijf dat een partnership aanging met Heineken.
Begin september staat de 2de versie van het Beavertown bierfestival gepland.
Beavertown Extravaganza biedt plaats aan meer dan 80 brouwerijen van over de hele wereld.
Bijzonder gespeelt dus van Beavertown, want na de overname van Wicked Weed door het Brazliaans-Belgische INBev zagen we, dat meer dan de helft van de brouwerijen prompt hun komst naar Wicked Weed’s festival cancelde.
Voor Beavertown liggen de kaarten echter anders.
Met maar 2 maanden op de klok, zijn de tickets voor het festival al grotendeels verkocht.
Ook de internationale brouwers hebben al alle voorzieningen geboekt.
Het is een PR-nachtmerrie om nú nog af te zeggen, en bovendien een financieel verlies.
Ondanks dat de afzeggingen trager op gang kwamen, werd het toch een sneeuwbal effect.
Momenteel ( juli ) zien de afzeggingen er als volgt uit :

Stof tot nadenken dus.
Beavertown 8 Ball ( Rye IPA ) komt binnenkort nog bij op de winkel, maar vanaf nu zal Siris About Beer ook proberen Beavertown-bieren te vervangen door alternatieven.
De bedrijfsethiek van Siris About Beer ligt immers gelijkaardig aan de kleine, persoonlijke brouwerijen, eerder dan de grote brouwerijen, die vooral op winst gefocussed zijn.

Ben jij het ook eens met Opinie 2 ? Of ben jij eerder een aanhanger van Opinie 1? Of heb je een nog andere kijk ?

Laat ons je reactie weten via facebook !